SUOMI

Van Finland had ik al veel gehoord en gelezen. De folders geven een beeld van een bosrijk landschap afgewisseld door toendra en voorzien van 10.000 meren in grootte variabel van heel klein tot immens groot. Het trok mij dus om ook eens Finland te bezoeken. Enige voorbereiding met betrekking tot de Finse taal achtte ik tijdsverspilling, want met lezen lukte het al niet dus verstaan zou wel helemaal niet gaan. De taal schijnt verwant te zijn met het Hongaars en het Japans en om dat alleen voor een vakantie onder de knie te krijgen leek mij vergeefse moeite. Met Duits (ook met Engels) kun je je goed redden. Tenslotte waren de Finnen in 1941 de bondgenoten van de Duitsers, en met deze kameraden zijn ze gezamenlijk Rusland binnengevallen. De Duitsers met het toeristisch oogmerk om Moskou te bezoeken, de Finnen slechts om het door de Russen eerder in 1939 - 1940 afgepikte en geannexeerde land te heroveren. In 1944 toen ze in de smiezen kregen dat term "Duizendjarige Rijk" ietwat te optimistisch was gekozen, besloten ze eieren voor hun geld te kiezen en hebben het vriendschapsverdrag opgezegd. Dit ging niet zonder slag of stoot want het gebeurde met grote tegenzin van de Duitsers die het er niet mee eens waren en toch probeerden te blijven. De Finnen hebben nogal wat moeite gedaan om ze er weer uit te krijgen, want haal je ze eenmaal vrijwillig binnen dan zijn ze lastig te verdelgen. Daarna kwamen de Russen weer terug die als compensatie voor de geleden verliezen nog een groter stuk van Finland inpikten dan ze eerst al hadden en ook nog centjes eisten voor de inrichting.

De motor eerst een grote beurt gegeven, voorzien van nieuwe banden en een opblaas schuimbus voor de banden ben ik vertrokken, ik wist dat het vele kilometers zouden worden.Van Lübeck naar Helsinki vertrok ik 's middags met de boot om, na een luxe cruise van twee nachten, twee dagen later,'s morgens vroeg, in Helsinki aan te komen.

Mijn eerste indruk was dat plaatjes van de folders overeen kwamen met de werkelijkheid. Overal waar ik keek in het landschap zag ik bomen en vele meertjes. Het is schitterend toeren in dat gebied langs al die kronkelige wegen tussen de meren door. Ik besloot even buiten Helsinki op de camping de tent op te slaan. 's Avonds merkte ik al dat de folders toch niet alles beschreven. Dat van de 10.000 meren was absoluut waar, maar men heeft verzuimd de 10.000.000 muggen te vermelden. Ik begrijp dat deze insecten wat te klein zijn om goed uit te komen op een landschapsfoto, maar toch. Dat er muggen zouden zijn had ik vooraf wel begrepen, maar zoveel had ik niet verwacht. En niet van die kleintjes ook; mijn tent heeft een dubbele ingang, ook nog voorzien van een extra deur met muskietengaas, maar het leek wel of die beestjes de werking van een ritssluiting begrepen, want ze bleven binnenkomen. Vanzelfsprekend had ik anti-muggenmiddel uit Nederland meegenomen, autan en zo, maar tegen de Finse muggen helpt het geen zier. Ik kan mij vergissen, maar toen ik het spul in de tent opsmeerde, meende ik dat ik ze buiten hoorde lachen. De volgende morgen heb ik, onder de muggenbulten, onmiddellijk een plaatselijke drogist bezocht, die mij een flesje Finse anti-muggenolie verkocht. Dat hielp, bij het openen van het flesje alleen al sloegen die bloedzuigende duivels massaal op de vlucht.

Na Helsinki bezocht te hebben dacht ik naar een volgend stadje af te reizen. Al rijdend door Helsinki zag ik op de aanwijsborden in grote letters het woord "Keskusta"staan. Ik vermoedde dus dat dit een redelijk grote plaats zou zijn en besloot de borden te volgen. Op een bepaald ogenblik bleek de aanduiding op de borden te zijn verdwenen, ik terugrijden, en ja hoor, daar stond het weer. Toen het weer weg was, dacht ik dat het wellicht op een volgend bord weer vermeld zou worden. Mijn veronderstelling bleek juist want na een paar kilometer zag ik wederom "Keskusta"op een bord staan, en ik vervolgde mijn weg. Maar hoe ik ook reed, het leek erop dat ik Helsinki niet uit kwam. Ik ben toen maar bij een benzinestation gestopt en heb gevraagd hoe ik in de plaats Keskusta kwam. Als antwoord vielen mij bulderende lachsalvo's ten deel. Zoals bekend ben ik een man van boert en luim, maar ik had toch sterk de indruk dat ik nog niets grappigs had verteld, dus ik stond enigszins beteuterd te kijken. Nadat de schateruitbarsting was bedaard, vertelde men mij dat het woord "Keskusta" zoveel als "centrum" betekent. Ik heb toen zelf ook moeten lachen om mijn eigen stupiditeit, maar dezelfde fout heb ik daarna niet meer gemaakt, want overal in Finland blijken plaatsen te liggen met de naam "Keskusta".

Verder noordwaarts rijdend kwam ik langs Lahti, deze stad ligt aan een groot meer waar, bij gebrek aan strenge Hollandse winters, de alternatieve Elfstedentocht wordt verreden. Toen ik het bezocht was het dertig graden dus van ijs, behalve in de vorm van consumptie, was niets meer te merken. Het weer in midden en noord Finland was uitstekend. In de zomer is het er lang licht en temperaturen tot 35° C zijn niet uitzonderlijk, 's nachts koelt het niet echt af dus het blijft aangenaam. Je kunt echt van het mooie weer genieten, dat doen de muggen ook. De campings zijn meestal fraai gelegen aan de oever van een meer (het kan ook moeilijk anders) alleen de toiletten zijn vaak nog wat primitief vanwege het gebrek aan riolering, er staat vaak een grote zak met kalk bij met een schep, waar mee je de boel kunt afdekken. Wel heeft iedere camping een sauna, het is dan ook een Finse uitvinding. Het wordt er lekker heet gestookt en ze zijn overal gemengd, want tussen mannen en vrouwen wordt tijdens het zweten geen onderscheid gemaakt. Gewapend met een twijgje van een berkenboom ga je naar binnen. Nu is het in zo'n sauna in het algemeen te heet (en ook niet gebruikelijk) om enige gevoelens van lichamelijke of geestelijke opwinding te tonen, met een temperatuur van meer dan 90° C is het ook wat lastig de erectieve staat te bereiken. Maar bij het zien van zoveel moois lukte het mij niet om mijzelf in bedwang te houden, mijn hormonen kwamen in opstand en dat was voor iedereen goed zichtbaar; eerst toen heb ik begrepen waar dat twijgje voor dient. Helpt dat nog niet, dan kun je altijd nog in het koude water van het meer plonsen om af te koelen. Gezien het feit dat bijna iedereen dat deed, concludeerde ik dat ik kennelijk toch niet de enige was met dergelijke gevoelens.

Verder naar het noorden, de meeste meren zijn dan allengs verdwenen, passeerde ik de poolcirkel bij Rovaniemi. Hier is het zomerkamp van de kerstman die je ook kunt bezoeken. Het viel een beetje tegen, nergens een speelgoedfabriek en geen spoor van Rudolf of al de andere vliegende rendieren. In een nabijgelegen weilandje stond slechts één zielig stukje rendier, dat zeker al 10 jaar geen slede meer getrokken had. Dus verder naar het noorden langs de Russische grens. Daar is een fantastisch ruig gebied met nog veel noords oerbos, waar ook nog beren en wolven vertoeven. Een voettocht door het gebied is een belevenis, alleen al omwille van de hangbruggen, over de kloven en afgronden, voorzien van de waarschuwing dat er maar twee of één persoon tegelijk overheen kan. Gelukkig hebben ze enige marge genomen ten aanzien van mijn gewicht. Voor al die nare carnivoren die je in het donker tegen zou kunnen komen, behoef je geen angst te hebben; het wordt namelijk niet donker. De zon schijnt 24 uur per dag en dat is toch een heel bijzondere gewaarwording. Mijn bioritme raakte van slag en de dag werd tot nacht en de nacht tot dag en slapen deed ik wanneer ik moe was. De Finnen zelf vinden dit een bijzonder jaargetijde, dat ze vieren met het houden van vele en grote dorpsfeesten, waar ik als buitenlander spontaan en zonder schroom werd opgenomen in (de) gemeenschap. Het beviel me bijzonder goed, maar ik moest toch verder. Ik vertrok richting Zweden.

Reis Index